03 Ekim 2018

Kemal bey, Salı konuşmalarına başladı.

Yerel seçimlere kadar bir değişiklik olmazsa her salı konuşacak.

Kemal bey, her konuşmasında “diğer tek adama”, cevabını herkesin ezbere bildiği en az 5 en çok 10 soru soruyor.

Bu demektir ki, sevdiği bazı soruları tekrarladığını biliyoruz,  yaklaşık 100 ile 200 arası soru soracak.

Soruların kaynağı, “diğer tek adamın” kendince verdiği açıklar ve spekülasyona açık icraatlardır.

Sorular ve cevapları, karşı tarafı geriletmekten daha çok; yaratıcı siyaset üretmeden,  hamasi tonda yüksek perdeden konuşarak günü kurtarmak için kurgulanmaktadır.

Karşı taraf sussa, dursa, ortada ne soru kalır ne de afişe çıkacak cevap!

Peki neyi sormalıyız?

1. Günlük gazetelerden yalan yanlış iktibas edilmiş, içeriksiz ve gölge boksuna elverişli haberleri mi,
2. Devlette kalmış birkaç “namuslu” bürokratın el altından ulaştırdığı “güdümlü” bilgileri mi,
3. Yurtdışındaki “açık” kaynaklardan yabancı dilde sorulan soruların

Türkçe meallerini mi?

Bu sorular, gerçek gazetecilerin ilgi alanına girer ve onlar önce bunları ayıklarlar sonra dolaylı ya da dolaysız bir yolunu bulup muhataplarına sorarlar. Halkı da bilgilendirirler.

Kemal beye sadece bunu alkışlamak düşer. O bilgiyi haberleştirmek, bir Partinin yöneticilerinin işi değildir. O kadar.

Bağırıp çağırmaya gerek yok.

CHP’nin genel başkanı olarak Kemal Bey, örgütünün deneyimli kadrolarının ürettiği ve Partinin ideolojisinin ve proğramının süzgecinden geçirdiği, partiyi her cevapta iktidara bir adım daha yaklaştırmayı sağlayan yakıcı soruları sormalıydı.

O bunları bugüne kadar sor-a-madı.

Olmadı....

Şimdi yapması gereken, bir türlü yanaşmadığı tek bir işi kaldı.

Ama artık yapacak!

İkide bir de, “bu genel başkanlık vallahi de yapılacak iş değil, ne gecem kaldı ne gündüzüm” diyor.

Biteviye sürüp giden bu vaaz atmosferinden o da sıkılmış olmalı.

Ama kurtulacak ve CHP’yi kurultaya götürüp işi ehline teslim edecek.

Karar anı geldi,

Kemal bey  haydi!

Paylaş:

Yorumlar