- Egemenlik Kayıtsızve Şartsız Milletindir...
- En Büyük SavaşCahilliğe Karşı Yapılan Savaştır...
Öyle anlaşılıyor ki, Marttan itibaren salgının ölümcül tehditi ortadan kalkacak ve ülkeler kendi gündemlerine dönecekler. Salgın dünyayı yeni bir düzene sürükledi ve o düzenin kurumlarıyla yüzleşeceğiz.
Salgın, para ve finans politikalarını, siyasal mekanizmaları, bireysel ve toplu yaşama biçimlerini temelden sarsmıştı. Dünyamız, yıkılan/eski sistemleri tahkim etmeye çalışan; yerel ve küresel bütün statükocu unsurları tasfiye edecek bir türbülansa girmek üzeredir.
Yeni dönemin eşiğinde bir trajedi ile sarsıldık; Gara trajedisi.
Irak’ın Gara bölgesinde 3’ü kurtarmaya giden askerimiz, 13’ü PKK’nın rehin tuttuğu ve ne yazık ki kurtarılamayan, resmî sıfatları olan vatandaşlarımız olmak üzere 16 kişiyi kaybettik.
Ölenlere Allah’tan rahmet kalanlara sabır ve başsağlığı diliyoruz. Gara trajedisi, her olayda olduğu gibi Türk siyasetini ikiye böldü.
CHP, an itibariyle fiilen ana muhalefet partisi, resmen Türkiye’nin ikinci büyük partisidir. Ana muhalefet partileri, devlet teorisinde devletin tamamlayıcı parçası olarak yer alırlar. İktidar, milli konularda ana muhalefetin görüşünü almadan -uyar ya da uymaz- hareket edemez. Ana muhalefet de, milli konularda iktidardan bilgi almadan görüş açıklayamaz. Her iki kanadın da asli görevi devleti, adeta bir kristal vazo gibi korumaktır. Aslında esas sorumluluk ana muhalefettedir. Nitekim Anayasada, ana muhalefetin bu sorumluluğunu pekiştiren; birtakım hakları, sorumlulukları ve görevleri tanımlayan hükümler vardır. Ayrıca yazılı olmayan devlet teamülleri gereği ana muhalefete insiyatif veren politik alanlar mevcuttur.
Gara trajedisinden sonraki tartışmalardan anlıyoruz ki CHP, özellikle ulusal güvenlikle ilgili konularda devlet tarafından yeterince bilgilendirilmiyor.
Başka bir şey daha görüyoruz.
CHP, gerek askeri, gerek istihbari, gerekse de diplomatik alanlarda donanımlı bir mutfağa sahip değil. Üzülerek ifade edelim ki, parti yönetiminde Genel Başkan dahil bu tür çetrefilli, karmaşık konularda analiz yapabilecek, politika üretebilecek; doğru zamanlama ve doğru ilişkilere odaklanma konusunda siyasi deneyim sahibi olan kadrolar yok. Kemal beye politik alan açmakla görevli MYK üyelerinin büyük bir bölümü ise, sosyal medya mecralarında kaydırdıkları “pokemon” videolarıyla meşgul.
Oysa CHP’nin bu anlamsız, yapay ve oldukça tatsız tartışmanın heyecanına kapılmadan serinkanlı bir değerlendirme yapması şart.
Gara trajedisine daha yakından bakalım.
Devletin asker ve sivil görevlilerinin katledilmesine yol açan büyük operasyon neydi?
Resimde üç aktör var:
- PKK,
- Türkiye,
- ABD.
PKK açısından olay, elindeki rehineleri uygun şartlarda verip taviz koparmaktı. Oldu mu?
— Hayır olmadı.
Türkiye açısından olay, PKK’yı Irak’ın içine doğru 70 kilometrelik alandan dışarı atmak ve elindeki rehineleri pazarlık yapmadan kurtarmaktı. Oldu mu?
— Hem hayır, hem evet.
— Hayır, çünkü rehineler öldü.
— Evet, çünkü PKK’nın kuzey Irak’taki günleri sayılı.
ABD açısından ise durum bir hayli karışık. Karışıklık ABD’yi yöneten siyasi iradeden kaynaklanıyor. Her ortalama siyasetçi, ABD’yi Pentagon’un koçbaşı olduğu sivil asker karışımı bir oligarşinin yönettiğini bilir. ABD seçimleri, bu gurubun seçtiklerinin, medya kampanyaları eşliğinde halka onaylatılması şeklindedir. Pentagon kaşını kaldırdığında hiçbir senatör ağzını bile açamaz. Mesela şu meşhur FETÖ, Pentagon’un kontrolündedir ve 15 Temmuz 2016 darbesinde tetikçidir.
Pentagon’un A planı, darbe yoluyla Türk devletini ele geçirmek, -burada Tayyip bey darbeye haklılık kazandırmak için öne çıkartılan bir nefret objesidir- ve Türkiye’yi sınırları Irak ve Suriye’nin içine doğru büyütülen iki eyaletli, çok kantonlu bir “federal devlete” dönüştürmekti. Bu plan, ebediyete kadar yattı.
Pentagon’un B planı ise, Türkiye’nin güneyinde defacto bir Kürt devleti kurdurup, sınırları Türkiye’nin içine sarkan bir haritayla Türkiye’yi masaya oturtmaktı.
İşte Gara trajedisi bu B planının ilk çıktısıdır. Trump döneminde hareket alanı biraz daralan Pentagon, Biden yönetimine Türkiye’yi masaya oturtacak bir kart vermek istedi.
Şimdi olayları dizelim;
-
ABD uzun zamandır Türkiye’yi SDG ile işbirliğine zorluyor. Hatta bunun için, defalarca gerekirse PKK’yı SDG’ye tasfiye ettirebileceğini taahhüt etti.
-
Bu fikir, PKK’ya kılık değiştirmesi için iyi bir fırsat gibi göründü.
-
PKK önce Sincar’da kılık değiştirdi. Ama hem Irak hem de Türkiye bunu yutmadı.
-
Türkiye, PKK’nın bu hamlesini boşa çıkarmak için Gara operasyonuna karar verdi.
-
Pentagon’un Suriye’deki sorumlusu, aslında tanıdık birisi, PKK’ya gömlek değiştirme ve SDG’yi öne çıkartma planını devreye aldı ve PKK’dan rehineleri SDG’ye teslim etmesini istedi.
-
Amacı rehineleri SDG üzerinden Türkiye’ye teslim etme bahanesiyle Biden yönetimine bir jest yapmak ve bundan sonraki ABD Türkiye ilişkisinde güç kazandırmaktı.
-
Türkiye bu planı sezdi ve Gara operasyonunda rehineleri kurtarma bölümüne ağırlık verdi.
-
Bu, bu türden ilk kurtarma değildi. TSK daha önce de kamuoyuna yansımamış rehineleri, afişe etmeden askeri operasyonlarla kurtarmıştı. PKK o zaman hiçbir rehineyi öldürmeye cesaret edememişti.
-
Rehinelerin SDG’ye sağ salim ulaştırılamayacağı anlaşılınca vatandaşlarımız, “karşı tarafın” ortak kararıyla hunharca katledildi.
Eveet, Biden yönetimi, Türkiye ABD ilişkilerinde açacaklarını umdukları yeni dönemin seremonisine hazırlanırken birden ışıklar söndü.
ABD statükosu böylesi durumlarda gayet nettir. Eğer bir operasyon başarıldıysa bütün hatalar örtülür. Eğer operasyon yatarsa, sorumlu kişi yargılanır. Bu katliama onay veren ABD’linin yakın bir gelecekte cezalandırıldığını göreceğiz. Tabii, operasyonun şaşkınlığı içinde, Pentagon’un yanlış yönlendirmesiyle “eğer”li açıklama yaptıran Dışişleri Bakanı da ilk çentiği yemiş olacak.
Gelelim CHP’ye ve Kemal beye.
CHP daha fazla, HDP-PKK-Pentagon/FETÖ eksenindeki oldu bittilere maruz bırakılamaz. CHP tabanı, bu rezonansta parça pinçik olur. Kemal beyin ise hala yapabileceği şeyler var.
Neler bakalım;
-
Kemal bey, Türkiye Cumhuriyeti Devletinin mütemmim cüzü/ tamamlayıcı parçası olan ana muhalefet partisinin genel başkanıdır. CHP’yi 12 Eylül darbesinde Kenan Evren’e karşı dimdik duran ama Avrupa konseyinde, karışmayın bizim işimize, Evren’i biz hallederiz diyen, sonra da siyasi yasakları kaldıran halkoyuyla dize getiren müktesebatına geri döndürmelidir.
-
Kemal bey, bir peri masalına döndürdüğü dostlar teorisini ancak bir şartla devam ettirebilir. Önce HDP’nin PKK’nın uzantısı olduğunu kabul etmeli ve kamuoyuna deklare etmelidir. Sonra da, bir devlet adamı olarak, PKK’ya “derhal” silah bırakma çağrısı yapmalı ve suça karışmamış unsurları sivil siyasete davet etmelidir.
-
Kemal bey partiye “güdümlü” bilgi veren Avrupa ve ABD’deki kişileri derhal görevden almalıdır.
-
Kemal bey MYK’daki “pokemon”cularla behemehal yollarını ayırmalıdır. Göz boyayarak partiyi uyutmanın alemi yok. CHP’de “hala” her boşluğu dolduracak sayıda ve adanmış partili vardır.
-
Tabii ki Kemal bey, iyice anlayıp dinlemeden her olaya dalmaktan ve Anadolu tabiriyle “eşeği hep aynı ağaca bağlamaktan” vazgeçmelidir. Kemal beyin önceki genel başkanımız Deniz Baykal’ın bu tür olaylar karşısında, tepki vermeden önceki zaman dilimini kullanma biçimini örnek almasında yarar var.
-
Son olarak Kemal bey, devletin ya kendisine, ya da doğrudan CHP’ye “tam” bilgi vereceği iklimi yaratmalıdır. Bu bir fedakarlık gerektiriyorsa onu da yapmalıdır. Unutulmamalıdır ki, CHP “kadirşinas” bir partidir.
Umut? Marttan sonra bahar!
Haydi!
Metin Lütfi Baydar
Yorumlar
